Getest: 4x telelens voor iPhone: Reeflex, Moment, Black Eye en Ulanzi

Als je een ‘gewone’ iPhone 11, 12, 13, 14, 15 of 16 hebt (dus geen Pro-model), dan kun je fotograferen met de standaardlens en een ultragroothoeklens. Een telelens zit er niet op, en die ga je vroeg of laat toch missen. In deze blog test ik 4 telelenzen voor de iPhone: de Moment Tele 58mm, de Reeflex 60mm telelens, de Ulanzi Telephoto 65mm en de Black Eye Portrait Tele. De prijsverschillen zijn flink, maar is de duurste ook de beste?

Update

Na deze review is de wereld van smartphone-lenzen aardig opgeschud. De telelenzen die ik heb getest zijn niet meer verkrijgbaar of vervangen door nieuwe exemplaren. Lenzenmerk Moment bracht een complete nieuwe T-series lenzen uit en Reeflex lanceerde zijn nieuwe G-Series lenzen. Lekker verwarrend: T-Series en G-Series. Beide lenzenreeksen zijn speciaal ontwikkeld voor de laatste lichting smartphones. In de praktijk komt dat neer op grotere lenzen, meer lichtinval door meer glas en, in het geval van Moment, een grotere lensvatting.

Het grote nieuws is dat Moment zich ook weer gaat richten op Android, want dat was de laatste jaren een ondergeschoven kindje. Er komen hoezen aan met de Moment-bajonetvatting voor de Google Pixel 7 en Samsung S24. De 58mm telelens uit de T-serie is geschikt voor alle modellen van de iPhone 13, 14 en 15. 

NAAR DE G-SERIES LENZEN

Hoe kom ik bij deze vergelijkende test? Dat zit zo. In 2020 kocht ik de Moment 58mm telelens voor mijn iPhone XR, dus die heb ik al een tijdje. Maar lezers van mijn review wezen mij erop dat de prijzen fors waren gestegen. Wat bleek? Het Amerikaanse Moment besloot begin 2021 om hun producten niet meer gratis naar Nederland te verzenden. Nu is die 16 dollar aan verzendkosten nog wel te overzien, maar als je bedenkt dat er ook nog 23% aan invoerrechten bijkomen, dan krab je jezelf nog eens even achter de oren. Opeens kost die telelens dan geen 110 euro, maar bijna 150 euro. En dan zit er nog geen hoes bij die nodig is om de Moment-lens te kunnen gebruiken.

Toch heb ik een hoes gekocht voor mijn iPhone 12 Pro, want ik wil die lenzen natuurlijk wel blijven gebruiken. Maar ik begrijp heel goed dat de spulletjes van Moment, hoe goed ze ook presteren, voor veel mensen een brug te ver zijn. Maar gelukkig zijn er beter betaalbare alternatieven.

Een telelens-review in delen

De test bestaat uit 2 delen: in de nazomer van 2021 testte ik de telelenzen van Ulanzi, Black Eye en Moment. Inmiddels is zowel de Ulanzi telelens als de Black Eye Portrait Tele uitverkocht op of zijn minst heel slecht verkrijgbaar. Ik heb geen idee of dat te maken heeft met de wereldwijd stijgende prijzen van grondstoffen en transport, maar feitelijk zijn die keuzes gewoon weggevallen

In 2022 verscheen een nieuwe producent van smartphonelenzen aan de horizon. Een enthousiaste groep fotografen, ontwerpers en technici uit Zurich, Kopenhagen en Rome hebben een nieuwe lijn smartphone-lenzen ontwikkeld onder de naam Reeflex. Het productgamma is nu al indrukwekkend met een reeks lenzen, smartphonehoezen voor iPhones, een camera-app en filtersets. Op mij komt het over alsof ze willen uitgroeien tot de Europese variant van het Amerikaanse Moment.

Om een lang verhaal kort te maken: ook Reeflex levert een telelens voor smartphones. Reden voor mij om ook deze Pro Series-lens te testen; zij het zonder vergelijking met de Ulanzi, Black Eye en Moment, want die lenzen heb ik niet meer. Ik vergelijk de beeldkwaliteit nu met de telelens van mijn iPhone 12 Pro en natuurlijk geef ik voorbeelden hoe dat eruitziet. De testresultaten van de Ulanzi, Black Eye en Moment-lenzen laat ik op deze pagina staan. Mocht je zo’n lens tegen het lijf lopen, dan weet je in ieder geval hoe deze presteert.

Wasknijper of clip

De meeste opzetlenzen die op de markt verkrijgbaar zijn (ook de afschuwelijke prullen die je veel op bol.com ziet), moet je op je smartphone klemmen met een clip of een soort van wasknijper. Dat werkt, maar je moet de opzetlens wel heel precies over de cameralens van je smartphone plaatsen, anders zie je donkere hoeken of wordt het beeld onscherp.

Een ander nadeel van die clip en wasknijper is dat ze slecht samengaan met een hoesje. Zelfs een relatief dun hoesje zorgt ervoor dat de lens onvoldoende contact kan maken met de smartphone-camera. En ook dat levert wazige beelden op, vooral in de hoeken van je foto’s. Het enige wat er dan op zit als je zo’n externe lens wil gebruiken, is fotograferen met een flinterdunne hoes, of helemaal geen hoesje. En dat is nogal een risico voor je dure smartphone.

Op deze website heb ik al vaker laten vallen dat ik het fotograferen met clip of wasknijper ‘verre van ideaal’ vind. Het precies positioneren voor de lens, het gedoe om de hoes eraf te halen: het is gewoon niet handig.

Smartphonehoesjes met bajonet en schroefdraad

Wat wél heel goed werkt is een smartphonehoes die speciaal bedoeld is voor het koppelen van smartphone-lenzen. In de hoes zit een schroefdraad of bajonetvatting die ervoor zorgt dat je de lens altijd op precies de juiste plek aanbrengt. Grote voordeel: je lens zit altijd goed.

Het lenzensysteem van Moment is zo gewild omdat het werkt met een bajonetvatting. Je hoeft de lens maar een kwartslag te draaien om hem aan je iPhone te koppelen. Maar ja, die prijzen hè.

De smartphone-lenzen van Black Eye, Ulanzi een Reeflex zijn lenzen met een schroefdraad. Het handige daarvan is dat die schroefdraad een universele maat heeft van 17 millimeter. Dat betekent dat het geen probleem is om een Black Eye-lens op een Ulanzi-hoes te draaien.

In 2021 kreeg ik de telelenzen van Ulanzi en Black Eye te leen voor een heuse vergelijkingstest met de Moment-lens die ik zelf al had. In 2023 kwam daar dus nog de test van de Reeflex telelens uit de Pro Series bij. De prijsverschillen zijn flink: de telelens van Moment kost omgerekend 150 euro, de Reeflex (met de 10% startkorting) 85 euro, gevolgd door de Black Eye (90 euro) en Ulanzi (60 euro).

Wat je moet weten over de iPhone en fotograferen met een telelens

Maar eerst even dit over smartphones en telelenzen. Als je gewend bent om te fotograferen met de standaardlens en de ultragroothoek, dan zul je sowieso even moeten wennen aan het werken met een telelens. Want hoe je het wendt of keert: bij een telelens of telestand op je smartphone ligt bewegingsonscherpte altijd op de loer. Hoe kleiner de beeldhoek (of hoe groter de vergroting), hoe moeilijker het wordt om de camera perfect stil te houden.

Met die extra kans op onscherpte, is het niet altijd een goed idee om met de automatische stand van je iPhone te gaan fotograferen. Als je uit de hand fotografeert, heb je baat bij een zo kort mogelijke sluitertijd, maar dan moet je die wel kunnen instellen of controleren.

De standaard camera-app van je iPhone schiet daarin te kort, dus heb je sowieso een extra app nodig die je de volledige regie geeft over alle instellingen. Dat kan een betaalde app zijn zoals Camera+ of ProCamera, maar het kan ook gratis met de Lightroom mobile-app van Adobe. Als je dat doet, klik dan even naast de sluiterknop en kies de stand ‘Professioneel’.

Het nadeel van een snelle sluitertijd is dat je veel licht nodig hebt. Is het een (zwaar) bewolkte dag, dan is het gebruik van een statief aan te bevelen als je met een telelens fotografeert. Het is een tip die vaak in de wind wordt geslagen, maar geloof me: in minder goede lichtsituaties levert het echt scherpere foto’s op.

Wat zit er in de doosjes?

De prijs voor het meest fancy doosje gaat naar Black Eye. Als je het openmaakt, rolt er behalve de lens, een wasknijper, een lensdop, een lensdoekje en een klein plunjezakje uit.

Ulanzi levert een heel compleet pakketje af. De lens zit samen met een wasknijper, een clip en een lensdoekje in een mooi etuitje. Bovendien krijg je van Ulanzi niet alleen een lensdop voor de voorkant van de lens, maar ook een voor de achterkant. Netjes!

Moment levert zijn lens in een eenvoudig zwart doosje waarin verder alleen nog een lensdop en een plunjezakje zit. Wil je nog een lensdopje voor de achterzijde, dan moet je die er los bij kopen à 10 dollar. Zo’n dopje hoor je gewoon meegeleverd te krijgen, vind ik.

Reeflex levert zijn lenzen af in een fraai wit, vierkant doosje van stevig karton. Daarbij vergeleken steekt het zwarte doosje van Moment een beetje summier af. Behalve de lens bevat het doosje een lensdop voor de voor- en achterkant, een soort van zonnekapje, een plunjezakje en een lensdoekje dat ik ben vergeten op de foto te zetten 😉

De aluminium lensdop en zonnekapje draai je op de schroefdraad aan de voorkant van de lens. Die schroefdraad is een belangrijk voordeel, want daardoor kun je ook filters voor de lens draaien. Bij de lenzen van Black Eye, Moment en Ulanzi ontbreekt zo’n schroefdraad.

De iPhone-hoesjes

De hoezen van Moment, Ulanzi en Reeflex moet je er los bijkopen. Ook hier is er een prijsverschil: de hoezen van Ulanzi kun je al kopen voor 17 euro, die van Moment kosten omgerekend en afhankelijk van het type hoes, tussen de 26 en 43 euro. De hoezen van Reeflex kosten 35 euro. Saillant detail: de hoes van Ulanzi en de lookalike in de Reeflex-winkel zijn precies hetzelfde.

Moment

De eerste hoes die ik kocht bij Moment (voor mijn iPhone XR) was ongelooflijk robuust. De mensen van Moment bewijzen dat in een Youtube-video waarbij ze een iPhone meerdere keren lachend in de lucht gooien en op een harde ondergrond laten kletteren. Resultaat: geen schrammetje. Een minpunt van die hoezen is dat ze je ranke iPhone aardig wat dikker maken. Kennelijk vonden de mensen van Moment dat ook, want daarna ontwikkelden ze de Thin Case. De naam zegt het al: de hoes is een stuk dunner en toch verrassend stevig. Anno 2023 zit die hoes nog steeds om mijn iPhone 12 Pro.

Je zou denken dat de bajonetvatting van de hoes gemaakt is van aluminium, maar het is ‘gewoon’ kunststof. Toch houdt dat kunststof verrassend goed. En mocht het om wat voor reden te hard slijten, dan kun je bij Moment een los bajonetplaatje bestellen. Je hoeft dus niet meteen de hele hoes te vervangen.

Moment levert hoezen voor alle iPhones vanaf de iPhone 7, de Samsung S-serie, de Google Pixel en oudere OnePlus-modellen.

Ulanzi

De hoes van Ulanzi is vooral bij de randen minder stevig dan de Thin Case van Moment en voelt wat meer ‘plastic’ aan. Toch sluit deze hoes prima aan op mijn iPhone en ligt hij goed in de hand. Het deel waarop de lenzen bevestigd moeten worden, is gemaakt van aluminium, dus slijtage lijkt me geen punt bij deze hoes.

Nu ben ik een groot fan van de snelle bajonetvatting, maar eerlijk is eerlijk: het lukt prima om de telelenzen op de schroefdraad te draaien. Wel moet je bij het eraf draaien van de lenzen uitkijken dat het ding niet uit je handen kukelt. Ze zijn sneller ‘los’ dan je denkt.

Mojogear levert Ulanzi-hoezen met schroefdraad voor alle varianten van de iPhone 11, iPhone 12 en iPhone 13, maar ze staan goed verborgen in de webshop.

Reeflex

Reeflex rekent af met het eindeloze gezoek naar iPhone-hoezen met een 17mm schroefdraad. In de Reeflex-shop vind je alle hoezen keurig gerangschikt: van de iPhone X tot en met de iPhone 15 Pro Max. Je hebt daarbij de keuze tussen een hoes à la Ulanzi, een ‘wood case’ design en zelfs een ‘Pro Series Leather‘-model voor nieuwere Pro-iPhones.

Ik ontving de Pro Series Metal en Wood om te testen. De ‘Metal’ is dus precies hetzelfde als de Ulanzi die ik hierboven beschrijf. De ‘houten’ versie voelt een stuk steviger aan, maar bemoeilijkt de toegang tot de aan/uit- en de volumeknoppen. Je moet echt hard drukken om daar beweging in te krijgen. Dat komt doordat een perforatie ontbreekt die het indrukken vergemakkelijkt. Moeilijk verhaal dit, maar als je de foto hieronder bekijkt, begrijp je wat ik bedoel.

De eerste telelens voor iPhone-test

Voor de testopstelling van de lenzen van Ulanzi, Black Eye en Moment heb ik een iPhone 12 Pro op een statief gezet. Om elke vorm van bewegingsonscherpte uit te sluiten, heb ik een Bluetooth-afstandsbediening gebruikt om de foto’s te maken. Voor kennis & vermaeck heb ik ook de vaste telelens van mijn iPhone 12 Pro mee laten doen in deze test.

De foto’s zijn onbewerkt, niet aangesneden en ook niet rechtgezet. Dit is wat de camera en de duizelingwekkend ingewikkelde software ervan hebben gemaakt. De originele foto’s zijn een tikkie scherper dan wat je hieronder ziet doordat de website alle foto’s wat ‘cruncht’ om ze zo klein mogelijk te maken.

Mocht je iets willen zeggen over de tuin op de foto’s: nee, dit is niet mijn eigen tuin, want die ziet er niet zo mooi opgeruimd uit 😉 Bij alle foto’s is scherpgesteld op de laatste paal van de pergola. De sluitertijd is 1/800, snel genoeg om eventueel wuivend gebladerte te bevriezen.

Wat meteen opvalt is dat de ingebouwde telelens van de iPhone 12 Pro iets meer inzoomt dan de opzetlenzen, terwijl de brandpuntsafstand kleiner is. In het centrum van het beeld ontlopen de 4 lenzen elkaar nauwelijks; de scherpte en doortekening zijn prima in orde.

Het grote verschil zit ’m aan de randen van de foto’s. De beeldkwaliteit van de ingebouwde telelens van de iPhone 12 Pro wint overduidelijk, direct gevolgd door de Moment-telelens. Als je de rand rechts bekijkt en de bladeren rechtsboven, dan zie je dat de Ulanzi-lens echt flink de onscherpte inschiet. Ook de Black Eye-foto heeft daar last van, maar wel veel minder dan de Ulanzi.

Als je een foto maakt met gedeeltelijk tegenlicht, dan kun je dat zien als een stresstest voor een lensfout die chromatische aberratie heet. Zo’n tegenlichtsituatie speelt zich af in de linkerbovenhoek van de foto. Als je goed kijkt, zie je blauwe randjes om de groene bladeren. Het gekke is dat de dure Moment-lens daar het meeste last van heeft. Zelfs de Ulanzi-lens maakt het niet zo bont. De Black Eye telelens doorstaat de stresstest het beste: er zijn bijna geen blauwe randjes te zien.

Nog een testje

In Valkenswaard doe ik nog eens een test met de 3 telelenzen. Maar de conclusie is niet anders. Wel valt me op dat de foto’s van de Black Eye en de Ulanzi aan de rechterkant onscherper ogen dan aan de linkerkant. Daarop heb ik de hoes er weer afgehaald, er opnieuw opgezet en de lenzen goed aangedraaid (nee, niet met een waterpomptang hoor). Maar het resultaat blijft hetzelfde. Ook hier scoort de Black Eye beter dan de Ulanzi-lens. De telelens van Moment torent daar echt weer bovenuit, al is de scherpte aan de linkerkant vergelijkbaar met de Black Eye.

Bij alle 3 de lenzen valt op dat er zogeheten kussenvorming optreedt. Ja precies, denk maar aan de vorm van een kussen 😉 Als je kijkt naar het gele bakstenen randje boven de poort, dan snap je wat ik bedoel. Is dat erg? Niet per se, al kan het bij strakke architectuurfoto’s vervelend zijn. Overigens kun je kussenvorming prima verwijderen in de betaalde versie van Lightroom mobile.

Van tele naar super-telelens voor je iPhone

Stel dat je een iPhone 11, 12, 13 of 14 Pro hebt, dan kun je van de ingebouwde telelens een supertele maken met een extra voorzetlens. Nou ja, supertele: eigenlijk bereik je daarmee de vergroting van een standaard telelens op een spiegelreflexcamera. Maar voor een iPhone is dat heel wat. Als je de Moment-, Ulanzi- of Black Eye-telelens voor de tele van de iPhone zet, dan zou je denken dat de Camera-app dat wel snapt. Maar nee, die reageert met ‘wat heb ik nou aan mijn fiets hangen?’ en schakelt naar de verkeerde lens. Resultaat: een zwart vlak.

Soms heeft de camera-app een brainwave en doet-ie het goed, maar dan opeens zie je weer de zwarte rand van de opzetlens in beeld. Gelukkig is er een oplossing: met de camerafunctie in de app Lightroom kun je zelf bepalen welke lens je iPhone moet gebruiken.

Maar wordt het wat met zo’n supertele? Ook hier komen weer de verschillen in onscherpte naar voren, maar wat me als eerste opvalt is dat de beelden allemaal wat wolliger ogen. Je kunt achteraf natuurlijk nog heel wat doen in de nabewerking, maar zo uit de camera-app van Lightroom missen ze de gestoken scherpte van de standaardlens van de iPhone. En dan heb ik het hele setje op statief staan!

Zodra ik even uit de losse pols wil schieten, merk ik dat het lastig is om de iPhone met die relatief zware lens goed stil te houden, zeker als je in liggend formaat fotografeert. Toch levert de dubbele tele heel bruikbare beelden op, maar je moet je heel bewust zijn van de bewegingsonscherpte die op de loer ligt. Kies een heel snelle sluitertijd of gebruik een statief.

De tweede telelens voor iPhone-test

En toen was het tijd voor de test van de Reeflex-telelens. Terwijl ik dit zit te tikken, hoor ik de hele tijd dat nummer van Duran Duran in mijn hoofd: The reflex, fle-fle-fle-flex. Krijg het er maar eens uit! Maar dit terzijde 😉

Een vergelijking met de lenzen hierboven zit er niet in, maar een beoordeling op het oog en een vergelijking met de ingebouwde telelens van mijn iPhone 12 pro moet toch zeker lukken. Voor de test ga ik naar Landgoed Coudewater, niet ver van Den Bosch. Het eerste onderwerp is een huis tussen het groen met een weggetje ernaartoe. Meteen valt op dat de Reeflex Telephoto iets meer vergroot dan de telelens van de iPhone. Ik heb dat proberen te corrigeren door iets verder naar achteren te lopen, maar daardoor verandert ook het perspectief enigszins.

Het eerste wat mij opvalt, is hoe enorm veel verscherping de iPhone loslaat op de telelensfoto. In het verkleinde beeld hierboven zie je het minder goed, maar de scherpte is vrij onnatuurlijk in vergelijking met de Reeflex tele. Vooral in de bomen links zie je de bijna hysterische verscherping goed.

Verder valt op dat de kleurweergave van de Reeflex-lens iets warmer van toon is. Misschien logisch, want de lens is gekoppeld aan de kwalitatief betere standaardlens van de iPhone.

Het enige punt waar de Reeflex Telephoto minder presteert is de scherpte in de hoeken. Het beeld wordt zachter naar de hoeken toe op een manier die vergelijkbaar is met de telelens van Black Eye. Het verschil zie je goed aan de takjes rechtsboven.

En nog een testje

Ik besluit om de meest kritische test uit te voeren die je met een lens kan doen in de buitenlucht: een bakstenen muur. Ook hier zit verschil in perspectief door de hogere vergrotingsfactor van de Reeflex-lens en dat levert andere reflecties op in de ramen.

Beide lenzen hebben moeite met de rechte lijnen aan de bovenkant van het beeld. De lens van de iPhone heeft last van kussenvorming. De Reeflex heeft daar veel minder last van, maar daar buigt het beeld in de hoeken een beetje naar beneden. In diezelfde hoeken schiet de Reeflex Telephoto een beetje de onscherpte in. Ook hier is die onscherpte vergelijkbaar met de Black Eye Tele, al heb ik het idee dat de lens van Reeflex net wat beter presteert aan de randen van het beeld.

Conclusie

Jaaah, de conclusie: de plek waar veel mensen meteen naartoe scrollen 😉 Hebben we een winnaar? Van de 4 losse telelenzen levert de Moment Tele toch echt de beste beeldkwaliteit. Daar kan ook de Reeflex Telephoto niet tegenop.

Net zoals voor auto’s, telefoons en combimagnetrons, geldt ook hier dat je de gulden middenweg moet zoeken tussen kwaliteit en je portemonnee. En in dit geval: wat je graag fotografeert. In een landschapsbeeld valt een onscherpere hoek veel minder op dan bij een superstrakke architectuurfoto. En als je de lens vooral koopt om portretten te kunnen maken, dan heb je al helemaal geen last van die hoeken, want je onderwerp staat in het centrum van het beeld.

Kortom; maak een afweging wat het je waard is.

Met alle tests in het achterhoofd zie ik één lens als de slimste koop. De Reeflex Telephoto levert een prima beeldkwaliteit voor het type fotografie dat de meeste lezers van deze blog uitoefenen: landschappen en stad- en straatfotografie. En daarbij is de aanschaf van de lens een stuk voordeliger dan die van Moment.

Waar te koop?

Zowel voor Moment als Reeflex geldt dat hun lenzen alleen verkrijgbaar zijn via de websites van beide fabrikanten.

Meer info over: